Niektórzy myśleli, że Księżyc nie kryje już większych tajemnic, niż te, które udało się do tej pory odkryć. A jednak... Jak donosi William Farrell z Goddard Space Flight Center w kraterach odkryto energię elektryczną o mocy kilkuset woltów!

Dotychczasowe badanie kraterów mogło być niebezpieczne w skutkach. Energia wewnątrz nich może oddziaływać na sprzęt elektroniczny badaczy, a lepki i bardzo ścierny księżycowy pył, mógłby zniszczyć skafandry astronautów. To mogłoby zakończyć się tragicznie - szczególnie, gdyby astronauci wdychali pył, który mógłby przedostać się do kabiny statku.

Księżycowe kratery
Czytaj dalej: Wypowiedzi dyrekcji NASA, zespołu Apollo (...)

Sonda Cassini zarejestrowała obrazy z wyładowań atmosferycznych na Saturnie. Zdjęcia pozwoliły naukowcom stworzyć po raz pierwszy film, na którym pokazano błyskawice z wyładowaniami na innej planecie. Naukowcy zgromadzili kompletny materiał wraz ze ścieżką dźwiękową fal radiowych, emitowanych podczas uderzeń piorunów. Pierwsze zdjęcia zostały zrobione w sierpniu 2009 roku - bezustanna burza trwała 10 miesięcy (od stycznia do października 2009). Trwała ona dłużej niż jakakolwiek inna burza obserwowana w układzie słonecznym. Wyniki badań zostały opisane w czasopiśmie Geophysical Research Letters.




Źródło: Flash: NASA's Cassini Sees Lightning on Saturn

Wczoraj wieczorem w rejonach stanów Minnesota, Wisconsin, Iowa, Illinois i Missouri na niebie pojawiła się zielona kula ognia, którą zarejestrowały kamery rozmieszczone na dachach Madison i Wisconsin. Do rozświetlenia nieba doszło w wyniku uderzenia asteroidy, która wbiła się w atmosferę pod bardzo płytkim kątem. Uderzenie miało siłę około 20 ton eksplodującego materiału wybuchowego. Bill Cooke z biura NASA twierdzi, że asteroida była mała, a jej ciężar nie przekraczał 1260 kg.

Ogromna kula ognia nad USA

Czytaj dalej: o szczegółach i rezultatach wydarzenia...

Mamy pierwsze rezultaty burzy słonecznej, o której informowaliśmy Was w poprzednim newsie. Wczorajszej nocy niebo nad Finlandią przybrało barwy zieleni i purpury. Fotograf "JTbo" obserwujący zjawisko uznał, że była to jedna z silniejszych zórz jakie do tej pory udało mu się zobaczyć.



Fenomenalna poświata nad fińskim niebem

"Przywitały nas zielone światła na niebie, początkowo poświata była dosyć mała, ale już po pierwszej w nocy niebo dynamicznie rozświetliło się. Jak na wiosnę to zorza była bez wątpienia potężna."

Czytaj dalej: m.in. "17 kwietnia może być sporym ciosem dla pola magnetycznego Ziemi", "17 kwietnia będzie możliwość podziwiania zorzy na różnych szerokościach geograficznych".

Wczorajszego dnia, sonda SOHO zarejestrowała bardzo duży wybuch na Słońcu, burza słoneczna dotrze do Ziemi już 15 kwietnia. Był to jeden z większych zanotowanych wybuchów na powierzchni Słońca od lat. Ogromna część słonecznej plazmy oderwała się od naszej gwiazdy jak informuje "universetoday.com". Istnieje 35% ryzyko, że burza może zakłócić pole magnetyczne Ziemi. Burze słoneczne mogą uszkadzać satelity, zakłócić lub nawet uniemożliwić pracę systemów nawigacyjnych typu GPS.



Przypominamy że możecie śledzić "Aktualny film z pokładu SOHO" na naszej stronie >>Link

Dokładnie 49 lat temu (12 kwietnia 1961r.) radziecki kosmonauta Jurij Gagarin odbył w statku kosmicznym "Wostok" lot po orbicie satelitarnej Ziemi. W 108 minut dokonał jej jednokrotnego okrążenia, przechodząc do historii jako pierwszy człowiek, który poleciał w kosmos. Chyba każdy z nas - miłośników szeroko pojętej astronomii budzi się co roku 12 kwietnia i wspomina lot bohatera, którego tamtego dnia oglądały miliony ludzi na całym świecie.

Fragment wspomnień Jurija Gagarina zaraz po lądowaniu na Ziemi:

"...Kiedy stanąłem na twardej ziemi, ujrzałem kobietę z małą dziewczynką. Ruszyłem w ich stronę (...)
-Jestem swój, towarzysze - krzyknąłem. (...)
-Czy wy może z Kosmosu ? - zapytała trochę niepewnie.
-Wyobraźcie sobie, że stamtąd - odpowiedziałem
-Jurij Gagarin! Jurij Gagarin - wykrzyknęły..."

Przypomnijmy sobie przebieg lotu:

9:07 Start Wostoka z kosmodromu Bajkonur. Gagarin krzyczy: "Nu, pojechali!". Około 10 minut później statek wchodzi na orbitę o parametrach 181/327 km i nachyleniu orbity 65 st.
9:52 Wostok przelatuje nad Ameryką Południową. Gagarin przekazuje meldunek: "Lot przebiega normalnie, samopoczucie dobre".
10:15 Wostok przelatuje nad Afryką. Gagarin melduje: "Stan nieważkości znoszę dobrze".
10:26 Włączenie silników hamujących.
10:44 Gagarin katapultuje się z kabiny Wostok (przez wiele lat podawano, że lądował w kabinie).
10:55 Gagarin ląduje na Ziemi - 108 minut po starcie - w okolicy Saratowa.

Już dzisiejszej nocy nieopodal Ziemi przeleci niemała, 22-metrowa asteroida. Odległość jak na kosmiczne loty jest niewielka, bo wynosi 359 000 km czyli odrobinę mniej niż odległość naszej planety do Księżyca (najbliżej Ziemi znajdzie się o godzinie 01:06 w nocy).

Asteroida została odkryta kilka dni temu przez amerykańskie obserwatorium Catalina Sky Survey. Na obecne czasy to o "kilka dni" za późno. Licząc obiekty, które odwiedzają Ziemię przez ostatnie lata, powinniśmy dokładniej obserwować kosmiczną autostradę w naszej okolicy. Możliwe jest przecież, że pewnego dnia inna asteroida "draśnie" lub uderzy centralnie w Ziemię - historia zna takie przypadki (na początku XX wieku planetoida zniszczyła syberyjską tajgę).

W listopadzie 2009 roku 7-metrowa asteroida zbliżyła się na odległość 14 000 km od Ziemi, w styczniu inne ciało niebieskie - 10-metrowe, minęło nasza planetę o 128 000 km.

Ruch w kosmosie jest coraz większy, jednak tęgie umysły pracują nad sposobami umożliwiającymi w przyszłości wyeliminowanie zagrożenia, którym mogłoby być właśnie uderzenie jakiegoś obiektu w naszą planetę. Dosyć realny wydaje się pomysł Bruce'a Willisa z kultowego już filmu "Armagedon" - nuklearny ładunek rozerwałby zagrażający nam obiekt, a jego pozostałości spaliłyby się w atmosferze. Fizycy woleliby umieścić na np. asteroidzie silniki, które zmieniłyby trajektorię lotu obiektu. Innym pomysłem jest wystrzelenie w kosmos żelastwa, które w skutek przyciągania również zmieniłoby trajektorię lotu "wielkiego kamienia".

Jak widać pomysłów jest sporo, ale czy bez prób, przedstawienie generalne na pewno się uda? Miejmy nadzieję, że nigdy mijające nas obiekty nie postanowią odbić się od Naszej Planety i nie będziemy musieli się o niczym przekonywać.